Wiejska Austria – Skansen w Mönchhof ⑩

Lubicie skanseny? W takim razie nie możecie pominąć skansenu w Mönchhof (Dorfmuseum Mönchhof). A jeśli dotychczas nie fascynowały was takie muzea pod chmurką, to być może to muzeum skłoni was do zmiany zdania.

Mönchhof jest niewielką gminą w Północnym Burgenlandzie, blisko Jeziora Nezyderskiego i równie blisko granicy z Węgrami. Jej największą atrakcją turystyczną jest tutejszy skansen założony w 1990 r. na bazie prywatnej kolekcji. Zebrane tu obiekty pochodzą z rejonu Hoadboden, części Seewinkel (czyli obszaru Austrii „schowanego” za Jeziorem Nezyderskim). Pierwotnie teren ten porastały wrzosy, ziemia była bardzo uboga, więc życie tutejszych mieszkańców nie należało do łatwych. Dzisiaj rejon zmienił swoje oblicze, a o życiu dawnych mieszkańców tych ziem dają wyobrażenie zebrane w skansenie obiekty.

Jeśli skansen kojarzycie z rozległą przestrzenią z rozrzuconymi w terenie pojedynczymi domostwami i zagrodami, to będziecie zaskoczeni kameralnym charakterem muzeum w Mönchhof. Zebrane tu obiekty połączono w sztuczną wioskę o kompaktowym charakterze. W efekcie czujemy się jak w grze komputerowej, za każdymi drzwiami odkrywając nowe fragmenty tego szczególnego świata.

za każdymi drzwiami odkrywając nowe fragmenty tego szczególnego świata

Po wejściu przez bramę skansenu poczuliśmy zawód – taki mały skansen? Niewielkie podwórko otoczone rzędem domków i zabudowań gospodarczych. Ciekawe to wszystko, ale skromne. Dopiero wejście do poszczególnych obiektów zmienia naszą perspektywę spojrzenia na muzeum. W Polsce wyposażenie domostw w skansenach jest bardzo skromne, co po części wynika z takiegoż poziomu życia mieszkańców wsi. Tutaj za każdymi drzwiami kryje się bogactwo wyposażenia, a ilość warsztatów rzemieślniczych przyprawia o zawrót  głowy.

za każdymi drzwiami kryje się bogactwo wyposażenia

ilość warsztatów rzemieślniczych przyprawia o zawrót głowy

Wyjątkowo absorbującym miejscem jest jedna z chat skrywająca całe muzeum etnograficzne. Zgromadzono w niej ogromną ilość drobnych przedmiotów codziennego użytku, dewocjonaliów, zdjęć, dokumentów i innych. Wszystkiego starczyłoby na wyposażenie całego muzeum regionalnego, a jest to tylko jedna z tutejszych ekspozycji. Jest tu też prawdziwa, obszerna biblioteka etnograficzna.

Wszystkiego starczyłoby na wyposażenie całego muzeum regionalnego

Dużym walorem skansenu jest możliwość wejścia niemal w każdy jego zakamarek. Tylko w nielicznych obiektach dostęp do wnętrza jest ograniczony. W większości pomieszczeń można wszystkiego dotknąć i przyjrzeć się z bliska interesującym nas przedmiotom. Na głównym placu skansenowej wsi znajduje się gospoda, w której można kupić napoje, ale na obiad nie można tu liczyć.

można wszystkiego dotknąć i przyjrzeć się z bliska

To, co wydawało się w pierwszej chwili całym skansenem, okazało się być jedynie jego pierwszą, stosunkowo niewielką częścią. Nie będę opisywać kolejnych odkryć, których dokonywaliśmy za każdym węgłem, by nie psuć zabawy tym, którzy zechcą tu przyjechać. Uchylając rąbka tajemnicy zdradzę, że możemy tu na przykład wejść do urzędu pocztowego, na komisariat policji, czy odwiedzić salon fryzjerski, czyli obiekty, których w żadnym polskim skansenie (o ile mi wiadomo) nie zobaczymy. Sprawdzimy też, jakie smakowite zapasy zgromadził miejscowy proboszcz w obszernych piwnicach. A bardzo dociekliwi i spostrzegawczy znajdą tu nawet … nieboszczyka.

możemy wejść do urzędu pocztowego

czy odwiedzić salon fryzjerski

jakie smakowite zapasy zgromadził miejscowy proboszcz

Na koniec ostrzeżenie – jeśli lubisz skanseny, niełatwo ci będzie opuścić skansen w Mönchhof. W każdym z licznych obiektów można spędzić dużo czasu. My po dwóch godzinach przeszliśmy niewiele ponad połowę skansenu i pozostałą część musieliśmy niemal przebiec. Chcąc się nacieszyć bogactwem muzeum, trzeba poświęcić na nie minimum 3 godziny.